DAFA DP 2.01
Dowiedz się więcej
Dachy płaskie mają swoją wieloletnią tradycję, ale ich rzeczywisty rozwój nastąpił w wieku XX, początkowo dzięki zastosowaniu materiałów bitumicznych, a w późniejszym okresie - materiałów syntetycznych. Równolegle miało miejsce tworzenie norm i przepisów budowlanych z uwzględnieniem wyników badań laboratoryjnych tych materiałów oraz uwag praktyków zrzeszonych w organizacjach specjalistycznych, prezentujących wysoki poziom profesjonalizmu i wiarygodności, które traktowane są często na równi z innymi dokumentami odniesienia, jak na przykład z normami. Dla przykładu porównanie norm europejskich z opracowaniami wydanymi przez IFD nigdy nie wykazuje merytorycznych rozbieżności i trudno nie zauważyć, że miały i dalej mają one wpływ na powstawanie norm – jednocześnie są to dokumenty nawzajem się uzupełniające.
Przemiany ustrojowe i uruchomienie ludzkiej przedsiębiorczości spowodowały, że od początku lat dziewięćdziesiątych zaczęto stosować w Polsce nowocześniejsze technologie dekarskie. Pierwsze wdrożenia były nadzorowane przez profesjonalistów z długoletnim doświadczeniem – przedstawicieli zachodnich koncernów. Charakterystyczne dla tego okresu było zjawisko nie nadążania procesów legislacyjnych za gwałtownie postępującymi zmianami gospodarczymi, co często skutkowało np. brakiem odpowiednich rozporządzeń, ustaw, norm, instrukcji i innych dokumentów regulujących zastosowanie określonych rozwiązań technicznych. W tym też czasie zmieniono prawo budowlane, wprowadzając konieczność posiadania aprobat technicznych.
DAFA DZ 1.01
Dowiedz się więcej
W prace merytoryczno-redakcyjne nad opracowaniem wytycznych zaangażowani zostali niezależni eksperci oraz zespół redakcyjny Grupy Merytorycznej Dachy Zielone, na który składają się praktycy reprezentujący branżowe firmy członkowskie DAFA.
Intencją zespołu opracowującego polskie wydanie wytycznych było odwołanie się do stosowanych w warunkach krajowych metod badawczych oraz zalecanych zawartości składników pokarmowych w substratach dla zazieleń intensywnych i ekstensywnych, co może być przydatne do oceny jakościowej substratów polecanych na dachy zielone.
Dodatkowym elementem polskiego wydania wytycznych jest polsko-niemiecki słownik terminów branżowych zamieszczony w Załączniku nr 5.
Wykorzystanie w praktyce wiedzy z wytycznych będzie miało wpływ na poprawę jakości projektowania, wykonywania oraz pielęgnacji dachów zielonych. Tym samym przyczyni się do zwrócenia większej uwagi na wybór dostępnych rozwiązań na etapie projektu i budowy, a na etapie eksploatacji na potrzebę przeprowadzania zabiegów pielęgnacyjnych i kontroli, szczególnie w pierwszych latach funkcjonowania zazielenionego dachu. To z kolei umożliwia realizację założeń projektanta dachów zielonych dotyczących zapewnienia przez lata trwałego efektu oraz funkcjonalności rozwiązania.
Wytyczne adresowane są do szerokiej grupy odbiorców: producentów specjalistycznych materiałów przeznaczonych na dachy i tarasy zielone, inwestorów ogłaszających przetargi, osób decyzyjnych i zlecających tego typu prace, architektów, konstruktorów i architektów zieleni, firm wykonawczych zaangażowanych w realizację dachów zielonych (od izolacji wodochronnej aż po warstwy wegetacyjne), specjalistów prowadzących i kontrolujących procesy budowlane, firm zajmujących się pielęgnacją zieleni, rzeczoznawców i ekspertów działających w tej branży. Opracowanie będzie też przydatne w szeroko pojętym procesie edukacji i popularyzacji wiedzy na ten temat. Polecamy je również wszystkim pasjonatom związanym z tą tematyką.
